Το Απρόσμενο και η Ενόραση

Αποσπάσμα από το βιβλίο του Vecchioni Roberto, ο Βιβλιωπόλης του Σελινούντα.

Στα φυσιολογίκα πράγματα, στους κανόνες και στην αρμονία δεν δίνεις σημασία, τόσο δεδομένη θεωρείς την ύπαρξη τους. Τώρα πια το ξέρω. Είναι η εξαίρεση και το ξεβόλεμα από το συνηθισμένο που σου προκαλούν την ανησυχία, που κάνουν τα νεύρα σου να τσιτώνουν και σου τρελαίνουν το μυαλό. Στο μυστήριο αυτό συμμετοχή έχουν τόσο η απίστευτη ομορφιά όσο και η απόλυτη ασχημιά· κρύβεται στις ακραίες αντιθέσεις, στην αντιδιαστολή και στο αφύσικο, σαν ένα νήμα που, όσο το ξετυλίγεις, σε φέρνει όλο και πιο κοντά σε μια αλήθεια που δεν την αγγίζει ούτε στο τόσο η καθημερινότητα. Στο αστραπόβροντο θα βρεις τη δύναμη που λείπει από μια γαλήνια μέρα· στον πυρετό, στους νυχτερινούς εφιάλτες, ακόμη και στο μεθύσι, κρύβεται μια απροσδιόριστη στιγμή διαύγειας, μια απροσδόκητη βεβαιότητα. Σαν μας αναστατώσει κάτι, μας λέει πολλά περισσότερα απ' όσα έχουμε συνηθίσει ν' ακούμε. Το ανεξήγητο και το μοναδικό έρχονται να μας ταρακουνήσουν και να εκδιώξουν τον ύπνο των τακτικών παραχωρητικών μας συνηθειών. Ο άνθρωπος έχει εξισώσει τα πάντα, προκειμένου να κάνει το αίμα του να ρέει με ταχύτητα συγκεκριμένη, να κάνει την καρδιά του να χτυπά με τον ίδιο ρυθμό και με τον ίδιο τρόπο, ώστε να ζει όσο γίνεται περισσότερο, αδιαφορώντας για τον τρόπο και το κόστος, φτάνει να χαράζει μια γραμμή ευθεία, ανάμεσα από συνήθειες, εικόνες και είδωλα. Να 'μαστε λοιπόν, σαν τ΄αυτοκίνητα σ' ένα μεγάλο γκαράζ, τακτοποιημένο και καθαρό, όπου η παραμικρή μανούβρα, για είσοδο, έξοδο, στάση, στάθμευση και παραχώρηση προτεραιότητας είναι σχεδιασμένη με τέτοια ακρίβεια, που δεν χρειάζεται πότε να αναρωτηθούμε για τη θέση, τη διαδρομή και το κουτί μας.

Ίσως όμως και να μην είμαστε σε κουτί. Ίσως αυτός ο κόσμος να μην φτιάχτηκε για γκαράζ. Ίσως αυτό το μέρος να προορίζεται για παιδική χαρά ή για σταθμό σιδηροδρομικό με δρομολόγια κάθε φορά απρόβλεπτα.

Οι τρελοί, τα παιδιά κι όσοι ζουν σαν τ' αγρίμια διαθέτουν ακόμη αυτή την ενόραση.

* Ζωγραφιά της Susa Monteiro.